Sydney to Hervey Bay

Nadat we Nieuwjaarsavond/nacht/ochtend hebben afgesloten, met een BIZAR drukke treinreis terug naar het caravanpark waar we onze woning op wielen hebben staan, hadden we op de planning enigszins vroeg richting de Blue Mountains te gaan. De Blue Mountains dankt haar naam aan het feit dat er, vooral ’s ochtends door de dauw in de opwarmende zon, een blauwige gloed over de vallei doet ontstaan.
Zoals gezegd… in vooral ’s ochtends!
We lagen rond 03.00 in onze campervan en Teun was om 7uur alweer klaar om te vertrekken.
Het zou ongeveer een uurtje rijden zijn naar de Blue Mountains, dus op tijd vertrekken was een must om in ieder geval het effect te zien waardoor de Blue Mountains de Blue Mountains worden genoemd.
Vanzelfsprekend was Mirjam het er op dat moment “niet bepaald” mee eens, maar is zich toch klaar gaan maken voor vertrek.
Rond half 8 reden we van het caravanpark af en even voor half 9 aangekomen bij de scenic look-out hebben we even genoten van het uitzicht en een aantal mooie plaatjes geschoten.
Helaas heeft Mirjam erg last van de griep maar vooral verstopte holtes, waardoor het eigenlijk zeer oncomfortabel was om op hoogte te zijn en te blijven.
De Blue Mountains walk hebben we dan ook maar gelaten voor wat het was en gauw vertrokken naar lager gelegen gebied op onze planning, Port Macquarie in dit geval.
Port Macquarie, niet bepaald een plaatsje waarvan je zou zeggen: “dat moet je gezien hebben” het was eigenlijk meer een tussenstop-plaatsje na de inmiddels behoorlijke aantal gereden kilometers.
Het kon Mirjam eigenlijk ook niet snel genoeg gaan, omdat de griepverschijnselen haar echt parten begonnen te spelen.
Eenmaal in Port Macquarie aangekomen snel een caravanpark gezocht, bus geparkeerd en slapen/uitzieken.
De volgende dag zouden we namelijk weer een X aantal kilometers maken om uiteindelijk in Byron Bay uit te komen.
Hierbij moest Teun zonodig weer lekker “eigenwijs”, tegen het gezag van de navigatie in de tourist drive over The Waterfalls Way(zoals de naam al doet vermoeden… weg langs diverse watervalletjes en veel groen) rijden. Dit bleek echter zo’n anderhalf uur omrijden te zijn waardoor we maar besloten om te keren en de Pacific Highway te nemen direct naar Byron Bay.
Gelukkig was het in Byron Bay niet zo druk (NOT) heel veel mensen hebben hier kerst en oud en nieuw gevierd, gevolgd door een of ander festival.
Lekker bijdehand, want Teun had dit eigenlijk kunnen weten… hij heeft hier namelijk 7 jaar geleden zelf ook Kerst gevierd maar goed.
Toch nog ergens een caravanpark kunnen vinden die een plekje over had waar we konden staan.
Weliswaar voor 90AUD(ong. 65EU per nacht), uiteraard vanwege de drukte, maar wat ons betreft even prima!
Direct 2 nachtjes geboekt om even bij te komen van de drukte en de kilometers.
Het is een heel apart dorpje, het lijkt en is eigenlijk ontzettend gezellig, maar er lopen zulke excentrieke lui dat je het zo maar een Hippie town kunt noemen.
Lui met dreadlocks die ze tijdens het “kleien” maar beter opzij konden vlechten alvorens ze met een omgekeerde lollystick door het leven zouden moeten en een geur meedragend waarvan vliegen op 10m afstand spontaan verliefd mee zouden zweven. (Had Mirjam gelukkig geen last van met haar verkoudheid)
Wat meer aan de strandkant lui met opgepompte spierballen als kokosnoten en borstspieren die je als fundering zou kunnen gebruiken, die een beetje breed stonden te doen in DE lokale “Royal beach club”.
Verder een heel leuk en gemoedelijk stadje met bovendien in het bijbehorende Nationale Park een erg mooie vuurtoren op “the most easterly point of the Australian mainland”.
Na deze bezocht te hebben, wat op het strand gerelaxed en in het dorpje wat gegeten op tijd naar bed om de volgende dag weer een stuk verder te rijden.
The next day
Nog niet geheel duidelijk waar we precies heen zouden rijden, maar dit gauw besproken te hebben bij het ontbijt, gaan we op pad…
Eerst in de ochtend een korte stop in Brisbane voor een wandeling op de South Bank, waar ze een soort strand/recreatiegebied hebben gemaakt, aan de rivier maar midden in de stad.
Aan de ene kant heb je dus hoge kantoorgebouwen en riverside appartments en aan de andere kant groen, zwembaden, promenade diverse theaters e.d.
Wat dat betreft kan Nederland nog een hoop leren over hoe een stad aantrekkelijk en leefbaar te maken!
Zoals gezegd, na een korte stop in Brisbane doorgereden naar The Australia Zoo het welbekende dierenpark opgericht door Steve Irwin(The crodocile hunter) die jaren geleden het leven liet na direct in het hart te zijn te zijn gestoken door een pijlstaartrog.
Niet groter, eerder kleiner dan Diergaarde Blijdorp te Rotterdam maar zeker de moeite waard voor een bezoekje.
Na een uurtje of 2/3 heb je het echter wel gezien, wij dus ook en zijn verder gereden.
We hadden eigenlijk allebei niet erg veel zin om weer een X-Honderdtal km’s in de auto te zitten voor onze volgende bestemming en hebben zodoende besloten om in Noosa een nachtje te verblijven.
Een uitgestrekt plaatsje langs de Noosa River maar óók direct aan de kust, vroeger vooral bezocht door surfers vanuit heel Australië.
Nu meer een plaatsje met duurdere resorts, huizen en gepensioneerden-villa’s eigenlijk een plaatsje waar je zou zou kunnen wonen… mooi huis, groene omgeving, uitzicht over het water, in de regel een graadje of 25 en yacht of klein yacht voor de deur(eigenlijk aan de steiger)
Helaas voor ons máár een tussenstop richting Hervey Bay voor een trip richting Fraser Island (het grootste zandeiland ter wereld).
De volgende dag zijn we dan ook maar weer vertrokken alvorens we te verliefd zouden worden op de omgeving en the way of life.

Next stop Hervey Bay
Mirjam helaas wéér geplaagd door fysieke ongeregeldheden, ditmaal kiespijn(eigenlijk al 2 dagen), maar na afgelopen nacht meerdere malen met pijn wakker te zijn geworden besloten in Hervey Bay eerst naar een tandarts te gaan voor een check-up.
Gelukkig hebben we anno 2015 ook mobile internet met bereik in Australië dus konden we gemakkelijk, met dank aan Google, een tandarts vinden.
Jammer genoeg zat deze vol tot het eind van de week, maar ze gaven ons direct andere adressen door van andere tandartsen zodat we het daar konden proberen.
De 2e zat ook vol, maar zij gaven ons een visitekaartje van een tandartsenpraktijk die vrijwel zeker een plekje had.
Het bleek uiteindelijk een tandartsenpraktijk te zijn in de buurt van het lokale vliegveld en dus iets buiten de stad.
Ze hadden gelukkig nog wel een “gaatje” voor een 15 minuten gesprek, zo wisten we in ieder geval waar we aan toe waren maar misschien nog niet geholpen.
Binnen een uurtje zouden we(Mirjam eigenlijk) aan de beurt zijn.
De lieftallige dame deed een snelle controle en kwam erachter dat Mirjam’s “oude” vulling niet meer voldeed en dat de zenuw onder deze betreffende vulling hoogstwaarschijnlijk stervende was en dus een wortelkanaalbehandeling eigenlijk de enige oplossing was.
Eigenlijk de enige omdat ze het wel kon proberen met antibiotica maar ze garantie gaf tot aan de deur zo te zeggen.
Mirjam gaf gelukkig zelf al aan dat wat-moet-dat-moet, weliswaar met een dikke traan gezegd maar toch gaan voor de behandeling.
Teun even als de sodemieter uit de behandelkamer i.v.m. de naald die tevoorschijn kwam voor de verdoving, maar binnen een kwartier een voorlopige oplossing.
Oude vulling verwijderd, ietsjes uitgeboord, voorzien van een antibioticavulling en “dichtgesmeerd” and ready to go.
Thuis kan de behandeling volledig worden gedaan!
Morgen een dagje Fraser Island en daarna nog wat kilometers maken richting het Noorden richting de Mackay region.
Hier blijven we een paar daagjes, gewoon om eventjes bij te komen en te onthaasten.
See ya soon!